Lelystad

Vanmorgen pas kreeg Hugo Teerds (fractievoorzitter SP Lelystad) dit mooie blog van afgelopen zaterdag onder ogen.
Het verwoordt precies wat Hans van Heijningen afgelopen zaterdag op de regiobijeenkomst van de afdelingen Utrecht en Flevoland in zijn openingswoorden zei: Je moet maar durven, als één van de rijkste landen ter wereld, om hulp te onthouden aan mensen die helemaal niets meer hebben en lijf en leden riskeren om zelf met of zonder hun familie uit al dat brute geweld te vluchten. Hoe onmenselijk kun je worden.
Je moet maar durven . . .

Het blog is van Lisel Zew:

Vanmorgen laat niet Wilders, maar Zijlstra ons weten dat de toestroom van vluchtelingen een “acute bedreiging voor de Nederlandse welvaartsstaat en sociale voorzieningen” is. Hoe ontzettend hándig moet het zijn voor dit soort politieke wezens om nu zomaar ineens een zondebok te hebben gevonden voor alles wat mis is in ons land, en dat je zulke dingen kan zeggen met steeds bredere support van Nederlanders.

Tegen jarenlang wanbeleid op het gebied van zorg, onderwijs en woningmarkten is vrijwel niemand de straat op gegaan, als betuttelde Nederlanders hebben we alle bezuinigingen en mislukte privatiseringen over ons heen laten komen vanuit onze luie stoel, en onbevattelijke miljardenuitgaven aan Noord-Zuid lijnen, Betuwelijnen en oorlogsvliegtuigen hebben we gelaten voor wat het was, een hobbyprojectje van een minister met prestatiedrang. Tenslotte waren we nog steeds een van de allerrijkste landen ter wereld, toch?

Maar inmiddels krijgt de angst voor de Ander en al wat vreemd is de overhand. Terwijl die Ander helemaal, maar dan ook helemaal niets te maken heeft met de afbrokkelende welvaartsstaat in Nederland, sluiten we ons af voor onze laatste restjes empathie en spreken steeds meer Nederlanders zich uit tegen hoe de vluchtelingen “onze welvaart komen inpikken”. Vol verontwaardiging en een smeulende zelfingenomenheid bombarderen we de vluchtelingen tot het probleem, in plaats van onze eigen wanbestuurders.

We laten ons opfokken door uitspraken dat er een heuse run is op Nederland, terwijl de cijfers je zo kunnen illustreren dat de overgrote meerderheid al lang en breed in buurlanden wordt opgevangen en slechts 10% van de Syrische vluchtelingen naar Europa komt. En als die niet verdrinken onderweg of opgesloten worden in een Turks of Estlands martelkamp, wordt het leeuwendeel van wat er dáár van overblijft vervolgens in ándere landen dan Nederland opgevangen.  

Met totale zelfgenoegzaamheid en schaamteloos egoïsme laten we ons een voor een gek maken en vinden we het toch wel heel, héél erg raar dat een vluchteling wellicht eerder voor een huurhuis in aanmerking zou komen dan jij. Leg mij dan eens uit waarom, wáárom een vluchteling schuldig zou zijn aan zo’n situatie, en niet jouw eigen overheid die jarenlang het huizensysteem voor onze bedeesde neusjes aan het uithollen is?

En sinds wanneer zijn we er zo van overtuigd dat we onze resterende welvaart, die nog steeds een van de allergrootste ter wereld is (!!!), niet kunnen delen met mensen die helemaal niets hebben? Met iemand die haard en huis verloren heeft, en hoogstwaarschijnlijk ook nog eens een klein of groot deel van zijn of haar familie? Sinds wanneer is het zo algemeen geaccepteerd aan het worden om zo onvoorstelbaar asociaal te zijn? Waarom zijn we als volkje zo bang geworden, dat we de laatste restjes empathie voor de medemens uit ons systeem laten wegsijpelen? Dat mensen die vluchtelingen proberen te helpen, doodsbedreigingen moeten ontberen omdat ze “landverraders” zouden zijn?

Ik word er intens verdrietig van als ik merk hoe ook onder de mensen die niet op klassieke vreemdelingenhaters stemmen, de twijfel langzaam maar zeker begint binnen te druppelen. Hoe we subtiel bespeeld worden door de Fear Machine, hoe de empathie systematisch wordt vervangen door angst. Lieve mensen, het is nogal een verhaal maar ik ga het toch posten. Laat je alsjeblieft niet meeslepen, hou vast aan de warmte in je hart, blijf je inleven in de ander, blijf de verbinding zoeken, ondanks alle vragen en twijfel. De wereld heeft het nodig.