Lelystad

Op maandagavond 12 en dinsdagavond 13 augustus worden de sollicitatiegesprekken gehouden voor de kandidaten voor de nieuwe gemeenteraadsfraktie van de SP.

Nadat de uitnodiging voor kandidaatstelling in de mailbox viel begon het nadenken over mijn eigen motivatie, wat je nou eigenlijk wilt en denkt te gaan bereiken als je op de lijst wordt gezet en zou worden gekozen. Natuurlijk denk je na over welke vragen de kandidatencommissie op je kan gaan afvuren en op welke manier je denkt te kunnen gaan functioneren in de nieuwe fractie als het zover komt. Het komt nu wel erg dicht bij allemaal!

Eigenlijk heb ik besloten er maar niet meer over na te denken en gewoon mijzelf te zijn. Ik heb altijd gewoon maar gesproken zoals ik dat zelf vind en voel in dit soort gesprekken en dat is bijna altijd wel goed uitgevallen. Ik kan niet anders over dingen praten dan ik denk, en zou dat ook niet willen. Samenwerken zit nu eenmaal diep in mijn genen en mijn idealen komen mijn hele leven al aardig goed overeen met die van de SP. Er is veel mis, en de manier om daaraan te werken is duidelijk en heeft zijn waarde bewezen. Dus veel slimmer proberen te zijn heeft waarschijnlijk niet zo heel veel zin. De enige weg om iets te bereiken is samenwerken met gelijkgestemden en in de politiek te proberen vriendjes te worden met politici en partijen die soortgelijke doelen proberen te bereiken.

Het raadswerk lijkt mij leuk, en is ook niet nieuw. Hoewel ik er jaren tussenuit ben geweest heb ik eigenlijk mijn hele leven de politiek, en ook de lokale politiek wel gevolgd. Bovendien heb ik in die tussenliggende jaren zo dicht op gemeente-, provinciebesturen en ministeries gezeten en gewerkt dat ik het werk en de gewoonten, mogelijkheden en onmogelijkheden goed ken.

Kortom, ik ga gewoon als mijzelf en met vertrouwen dat gesprek in, en dan wacht ik wel af. Ik kan niet veel meer zijn dan mijzelf.
En ik wil dat ook niet!